چرم یکی از قدیمی ترین موادی است که انسان کار با آن را آموخته است. اولین محصولات چرمی صرفاً سودمند بودند. حتی نئاندرتال ها از پوست خراشیده شده حیوانات به عنوان لباس و کفش بدوی استفاده می کردند.
متأسفانه چرم بادوام ترین ماده نیست، بنابراین تنها چند شواهد باستان شناسی از محصولات چرمی فرآوری شده قبل از دوران ما وجود دارد.
به عنوان مثال، یک کفش چرم عسلی رنگ بنددار کشف شده در ارمنستان حدود 5500 سال قدمت دارد و در لایپزیک باستان شناسان یک کیف چرمی را پیدا کردند که با دندانه های زیادی تزئین شده بود.
ا گذشت زمان، محصولات چرمی و خز شروع به به دست آوردن ارزش تصویری کردند قبلاً در قرون وسطی آنها یک ویژگی متمایز از اشراف و اشراف بودند. با ظهور و پیشرفت نوشتن، از چرم برای ساختن کتاب نیز استفاده می شد.
مردم چرم را به دلیل زیبایی، استحکام، کشسانی، تنوع بافت و روش های پردازش آن انتخاب می کنند. مراحل اصلی ساخت چرم برای اینکه پوست حیوان تبدیل به پوستی شود که به آن عادت کرده ایم و بتوانیم از آن محصولی بادوام بسازیم، باید مراحل طولانی پردازش را طی کند:
مرحله آماده سازی، دباغی، دباغی مجدد و تکمیل: در مرحله آماده سازی، خاک، خون، پشم از پوست پاک می شود. سپس در یک محلول قلیایی خیس می شود فرآیندهای شیمیایی منجر به این واقعیت می شود که پوست نرم تر می شود.
سپس به صورت مکانیکی ( مزدریات ) تمیز می شود. پس از آن، پوست ضخیم را می توان در لایه ها به دو قسمت تقسیم کرد – چرم و چرم تقسیم شده. این فرآیند دوبرابر شدن نامیده می شود.
و در مرحله آخر با کمک اسید قلیایی اضافی از پوست پاک می شود. وظیفه اصلی برنزه کردن، حفظ فیبرهای کلاژنی است که پوست را از پوسیدگی می‌سازند و در عین حال خاصیت ارتجاعی آن را حفظ می‌کند و خاصیت ارتجاعی و مقاومت در برابر حرارت را افزایش می‌دهد.
این با کمک تانن ها به دست می آید آنها به کلاژن متصل می شوند و خواص جدیدی به پوست می دهند. دباغی در طبل های چرخان بزرگ انجام می شود. در انتها، پوست به بیرون فشرده می شود و از لایه های نمدی عبور می کند.
هنگام کار با چرم بسته به اعمال انجام شده از انواع مختلفی از چسب استفاده می شود. بنابراین، هنگام انتخاب چسب، ارزش دارد که ویژگی ها و توصیه های آن را برای استفاده در نظر بگیرید.
