به دلیل کمبود آهن، کم خونی می تواند ظاهر شود، وضعیت بدن که در آن هموگلوبین در خون کاهش می یابد. علائم کم خونی خفیف شامل خستگی، تحریک پذیری، تنگی نفس و کاهش عملکرد است.
آلوچه سبز امروز در میان سایر میوه ها و انواع توت ها، به دلیل محتوای بالای آهن خود 2.1 میلی گرم در 100 گرم، متمایز است، به همین دلیل است که از کمبود آهن در بدن انسان جلوگیری می کند و در نتیجه از کم خونی خلاص می شود.
آلوچه سبز (lat. Prunus) گیاهی است از خانواده صورتی ها و میوه های آن دروپه است که میوه است. میوه های آلوچه سبز دارای تفاله آبدار، کشسان و دارای یک هسته نسبتاً بزرگ، مستطیلی یا گرد، بسته به تنوع هستند.
آلوچه سبز را هیبرید طبیعی خار سیاه و آلو گیلاس (کالریزاتور) می دانند. میوه از نظر شکل و رنگ متنوع است، آلوچه سبزهای بزرگ و کوچک بیضی شکل و گرد، زرد، صورتی، بنفش و تقریبا سیاه وجود دارد.
اغلب یک پوشش سبک روی میوه وجود دارد، گویی آلوچه سبز “مه گرفته” است. آلوچه سبز حاوی گلوکز، فروکتوز و ساکارز، ویتامین های A، B1، B2، C، H و PP و همچنین مواد معدنی ضروری: پتاسیم، کلسیم، منیزیم، روی، مس و منگنز، آهن، کروم، بور و نیکل، فسفر و سدیم است.
خاصیت مفید اصلی آلوچه سبز، پاکسازی ملایم معده و عادی سازی فعالیت دستگاه گوارش است. آلو قابلیت تحریک اشتها و افزایش تحرک روده را دارد، برای تصلب شرایین مفید است، رسوبات کلسترول را بر روی دیواره رگ ها کاهش می دهد.
این یک ادرارآور ضعیف است، به پاکسازی کلیه ها و همچنین کل بدن از سموم و سموم کمک می کند. آلوچه سبز حاوی مقدار زیادی پتاسیم است که ماهیچه قلب و دیواره عروق را تقویت می کند که برای بیماری های سیستم قلبی عروقی و فشار خون مفید است.
موارد منع مصرف آلوچه سبز عبارتند از: اسیدیته و زخم معده، روماتیسم، نقرس و دیابت. آلوچه سبز باید با احتیاط وارد رژیم غذایی کودکان شود، ممکن است تحریک معده ایجاد شود.
انواع آلوچه سبزها متنوع هستند، بی دلیل نیست که آلوچه سبز مهمان مکرر باغ ها و کلبه های تابستانی است. آلوچه سبز مقاومت خوبی در زمستان دارد و نسبت به شرایط آب و هوایی خط میانی بی تکلف است.
آلوچه سبز طعم ترش دارد، درختان در برابر شدیدترین یخبندان مقاومت می کنند و میوه آن به دلیل کشسانی بودن خمیر برای مدت طولانی نگهداری می شود. آلوچه سبز به اندازه انواع دیگر رایج نیست، میوه های قرمز یا زرد با سنگ چسبنده دارد.
