استفاده از متانول در بازار جهانی به عنوان سوخت موتور در طول بحران های نفتی دهه 1970 مورد توجه قرار گرفت. در اواسط دهه 1990، بیش از 20000 “خودروهای سوخت انعطاف پذیر” متانولی (FFV) که قادر به کار بر روی متانول یا بنزین بودند در ایالات متحده معرفی شدند.
اوایل دهه 1990 خودروسازان در اواخر دهه 1990 ساخت FFVهای متانول را متوقف کردند و توجه خود را به خودروهای با سوخت اتانول معطوف کردند.
در حالی که برنامه متانول FFV یک موفقیت فنی بود، افزایش قیمت متانول در اواسط تا اواخر دهه 1990 طی دوره ای از کاهش قیمت پمپ بنزین، علاقه به سوخت متانول را کاهش داد.
در اوایل دهه 1970، فرآیندی توسط موبیل برای تولید سوخت بنزین از متانول توسعه یافت. بین دهه 1960 و 1980 متانول به عنوان پیش ساز مواد شیمیایی اولیه اسید استیک و انیدرید استیک ظاهر شد.
این فرآیندها شامل سنتز اسید استیک مونسانتو، فرآیند کاتیوا و فرآیند انیدرید استیک تنسی ایستمن است. متانول برای تولید انواع مواد شیمیایی دیگر از جمله اسید استیک استفاده می شود.
متانول در درجه اول به عنوان یک حلال صنعتی برای کمک به ایجاد جوهر، رزین، چسب و رنگ استفاده می شود. همچنین به عنوان یک حلال در ساخت مواد و محصولات دارویی مهم مانند کلسترول، استرپتومایسین، ویتامین ها و هورمون ها استفاده می شود.
متانول می تواند به عنوان سوخت برای وسایل نقلیه و قایق ها استفاده شود و می توان آن را با بنزین ترکیب کرد تا سوختی کارآمد به نام متیل بوتیل اتر (MTBE) تولید کند که می تواند انتشار کمتری نسبت به بنزین معمولی داشته باشد.
متانول همچنین در بیودیزل استفاده می‌شود، سوخت تجدیدپذیری که از گیاهان یا چربی حیوانی ساخته می‌شود و می‌تواند به جای سوخت معمولی استفاده شود یا در آن ترکیب شود.
خواص شیمیایی متانول به آن اجازه می دهد تا نقطه انجماد مایعات مبتنی بر آب را کاهش داده و نقطه جوش آنها را افزایش دهد.
به دلیل این ویژگی ها، متانول می تواند به عنوان ضد یخ در مایع شیشه شوی برای جلوگیری از یخ زدن مایع تمیز کننده استفاده شود. متانول همچنین به خطوط لوله گاز طبیعی تزریق می شود تا نقطه انجماد آب در حین انتقال نفت و گاز کاهش یابد.
OSHA قرار گرفتن در معرض متانول را در محیط های صنعتی نظارت و تنظیم می کند و محدودیت های مجاز قرار گرفتن در معرض را برای کمک به محافظت از ایمنی کارگران تعیین می کند.
